موافقتنامه های عمومی در مورد تعرفه ها و تجارت

در قرن هجدهم و نوزدهم، تقریبا تمام ملت ها و دولتها معتقد بودند که حمایت از رفاه اقتصادی برای کشور امری ضروری است. با این حال با گذشت زمان، این ایده شروع به تغییر کرد. ایده

liberalization و از بین بردن اقدامات حمایت گرایانه در اواسط نیمه میانی این قرن مطرح شد در نتيجه ليبراليسم نخستين شکل قابل لمس را به عنوان GATT، که بعدها توسط سازمان تجارت

جهاني (WTO) جایگزين شد را به دست آورد.

 

توافقات عمومی در مورد تعرفه ها و تجارت

توافقنامه عمومی در مورد تعرفه ها و تجارت شامل برخی از توافقنامه های چند جانبه تجاری مبنی برلغو مقررات و کاهش تعرفه های مختلف در میان کشورهای شرکت کننده است.

این توافقنامه توسط 23 کشور در ژنو به امضا رسید و در سال 1947 شکل گرفت. هدف از آن ارائه یک توافق موقت بود که می توانست به زودی توسط  آژانس ملل متحد جایگزین شود.

GATT نقش قهرمانانه ای در گسترش تجارت جهانی و توسعه کسب و کار در نیمه دوم قرن 20 ام ایفا کرد. در سال 1995، 125 کشور دیگر GATT  را امضا کردند.

 

 GATT  اصول اصلی

اصل اساسی GATT تجارت بدون تبعیض بود. کشورهای شرکت کننده، بازارها را بی طرفانه برای عضو دیگر خود باز کردند. طبق گفته GATT، زمانی که یک ملت به همراه بزرگترین متحدان

تجاری خود موافقت کرده اند که یک تعرفه را کاهش دهند، این کاهش به طور خودکار برای تمام اعضای دیگر GATT اعمال خواهد شد.

 GATT  حفاظت از طریق تعرفه ها را ترجیح داده و با استفاده از آن، به طور سیستماتیک سعی کرد از مقادیر واردات یا سایر محدودیت های تجاری جلوگیری کند.

GATT  همچنین دارای مقررات گمرکی همگن می باشد و کشورهای شرکت کننده در مذاکره را برای کاهش تعرفه ها ملزم می کند.

بند دیگری نیز برای سهیم کردن کشورها در اصلاح این موافقتنامه ها وجود دارد، استفاده ازاین بند زمانی است که تولید کنندگان داخلی خود به علت امتیازات تجاری به زیان های بیشماری رسیده

باشند.

 

نقش GATT در ترویج تجارت بین المللی

 GATT استانداردهای قراردادی را برای هدایت کشورها و برای شرکت در تجارت بین المللی آماده کرده است.   

GATT تعرفه ها را برای سود متقابل آزاد سازی تجارت سریع کاهش می دهد. در هردوره، کاهش چشمگیر حدود 35٪ بود.

GATT  تبعیض را در تعرفه تحمیل کرد تا باعث کاهش سایر موانع تجاری شود GATT تنظیم کرده بود که کشورهای شرکت کننده نمی توانند تعرفه ها را به صورت اختیاری افزایش دهند.

GATT  در روزهای متمادی تلاش کرد از خواسته های کشورهای در حال توسعه از نظر تجارت بین المللی حمایت کند. این شامل اقدامات خاصی در زمینه حفاظت از تعرفه ها برای صنایع

  بود. 

  GATT اطمینان داد که کشورهای در حال توسعه یک روش ترجیحی دارند.

GATT خود به تنهایی یک "دادگاه تجارت بین المللی" بود. حل و فصل اختلافات میان دو یا چند حزب یکی از اهداف اصلی آن بود.

GATT برای رسیدگی به اختلافات تجاری، یک سرپرست قانونی برای ملل مختلف شد.